Oto światło wiary
Treść
Wiara jest światłem, które przenika mroki i rozprasza ciemności. Można wierzyć jedynie w rzeczy, których nie widzimy (por. Hbr 11,1). Ty widzisz w ciemnościach Bożymi oczyma.
Wiara jest jak wiatr, który rozprasza chmury, aby rozbłysło słońce Boże nad twą duszą. Wiara jest widzeniem rzeczy nieoczywistych; ona daje ci taką samą pewność, jak gdyby były one oczywiste. Jest fundamentem i treścią twojej nadziei (por. Hbr 11,1).
Wiara jest widzeniem tego, co jest niewidzialne; posiada nic nie mając, poznaje, nie widząc niczego. Przez nią posiadasz już to, czego się spodziewasz. Opierając się na słowie Bożym jest bardziej pewna od oczywistości, jaką dają poznać zmysły i ludzkie roztrząsania.
Wiara polega na uznaniu za prawdziwe tego, czego jeszcze nie widzisz; jej nagrodą będzie zobaczenie ostatecznie tego, w co wierzysz. Obyś stał się zdolnym przyjąć to, czego oko nie widziało, czego ucho nie słyszało i czego ludzkie serce nie doświadczyło.
Twoje zbawienie i twe uświęcenie złożone jest w wierze w Chrystusa, który ogarnia całe twoje życie. Nie możesz mieć bardziej pewnego przewodnika nad wiarę. Światło wiary czyni ludzi świętymi. Pośród tylu mistrzów, którzy uczą cię jak należy żyć, tylko wiara uczy cię, jak należy umierać. Gdy już nie będziesz oglądał ziemi, wiara stanie obok ciebie przy wezgłowiu, aby wskazać ci niebo. Jakiż inny może być owoc wiary, jeśli nie życie wieczne? Wiara jest zalążkiem życia wiecznego. W prawdzie wiary otrzymujesz wiele światła, aby uczynić akt wiary rozumowym, i tyleż ciemności, by uczynić go zasługującym.
Tylko wiara może ci dać w pełni adekwatną odpowiedź na twe wielkie aspiracje, na pytania, jakie stawiasz sobie o sens życia, twojej pracy, twej śmierci. Przewaga wiary nad niewiarą jest taka, jak przewaga światła nad ciemnością.
Ateista postępuje w mroku, wierzący ma na czole oczy. Dla pierwszego wszystko kończy się ze śmiercią, dla drugiego ze śmiercią wszystko dopiero się rozpoczyna. Dla pierwszego śmierć jest skokiem w ciemność, dla drugiego jest powrotem do domu Ojca. Pierwszy dąży ku śmierci i pustce, drugi idzie ku życiu i szczęściu bez końca. Dla wierzącego życie jest przeznaczone na tryumf wieczny; dla niewierzącego to droga do unicestwienie poprzez śmierć.
Ateusz jest jak podróżny bez celu, ktoś, kto walczy bez nadziei na zwycięstwo. Jest tylko jedna nędza, śmierć niewierzącego.
Jak oczekujesz poranka, aby jasno widzieć, tak w mrokach wiary oczekujesz poranka wieczności. To wielka mądrość ukierunkować swoje życie tak, aby nie bać się śmierci, aby jej pragnąć, by zobaczyć Boga.
Jezus, światłość świata, poprzez zmartwychwstanie jest trwałym i pewnym fundamentem wiary i twego życia duchowego. Bez Niego nic nie może posiadać pewności (por. 1Kor 3,11; J 20,8.25-29). Przeżywaj w świetle wiary w zmartwychwstałego Chrystusa to krótkie życie, jakie ci zostało dane na ziemi. Poprzez wiarę posiądziesz życie z Nim (por. J 20,31).
Spraw, aby niebo, niebo wiary, rozpoczynało się na ziemi. Nosisz w sobie swoje niebo, gdyż Ten, który uszczęśliwia uwielbionych światłością wizji, daje się tobie w wierze i tajemnicy. W oczekiwaniu żyjesz w wierze i w miłości z tym Bogiem, którego błogosławieni kontemplują w chwale nieba.
Jeśli nawał namiętności i roztargnień narzuca ci się z hukiem i zaciemnia oczy twej wiary, z większą jeszcze natarczywością wznoś swój głos do Boga, aby zatrzymał się i przywrócił ci utracone światło (por. Mt 20,29-34).
O, Panie, który poprzez dar wiary uwolniłeś mnie z ciemności, nie pozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie, światła prawdy.
Francesco Bersini SJ, Mądrość Ewangelii, Wydawnictwo Bratni Zew, Kraków 2004.
www.franciszkanie.pl