Komunia święta duchowa

Treść

Każdy chrześcijanin, chcąc w pełni realizować swoje powołanie, powinien możliwie jak najczęściej przyjmować Komunię świętą.
Co to jest Komunia duchowa?

Często po dobrej spowiedzi i przyjęciu do swego serca Jezusa eucharystycznego wielu osobom trudno jest znaleźć czas na to, by codziennie uczestniczyć we Mszy świętej. Po jednorazowym przyjęciu Ciała Pańskiego osoby te zaprzestają dalszego karmienia się świętym Pokarmem na życie wieczne. Wielkie pragnienie spożywania Ciała Bożego przegrywa wówczas ze zwykłym brakiem czasu, powodowanym pracą zarobkową czy też obowiązkami dnia codziennego. Często osoby te noszą w swoim wnętrzu pewien niedosyt, jakieś przeświadczenie o niewykorzystaniu czasu łaski, którą Dobry Bóg udzielił im przez święte sakramenty. Taki stan może doprowadzić nawet do wyrzutów sumienia.
Św. Franciszek z Asyżu nie waha się zachęcać wszystkich wierzących do oglądania Boga w duchu. W swoim pierwszym napomnieniu pisze: Jezus codziennie przychodzi do nas w pokornej postaci. Co dzień zstępuje z łona Ojca na ołtarz w rękach kapłana. I jak ukazał się świętym apostołom w rzeczywistym ciele, tak i teraz ukazuje się nam w świętym Chlebie. I jak oni swoim wzrokiem cielesnym widzieli tylko Jego Ciało, lecz wierzyli, że jest Bogiem, ponieważ oglądali go oczyma ducha, tak i my, widząc chleb i wino oczyma cielesnymi, starajmy się dostrzegać i wierzmy mocno, że jest to Jego żywe i prawdziwe Najświętsze Ciało i Krew.
Kościół katolicki wypracował dalej idącą praktykę. Papież Pius XII w encyklice Mediator Dei nie mówi już tylko o oglądaniu Boga w duchu, ale zachęca, aby chrześcijanie, zwłaszcza gdy trudno im przyjąć eucharystyczny pokarm w rzeczy samej, przyjmowali go przynajmniej pragnieniem. Tak oto Komunia święta duchowa staje się pokarmem dla pragnących i chlebem ducha dla głodujących. Oczywiście, nie zastąpi ona w pełni Ciała Pańskiego, ale staje się doświadczeniem bliskości Chrystusa eucharystycznego. Dzięki temu osoba ochrzczona i wierząca oraz będąca w stanie łaski uświęcającej (bez grzechu ciężkiego) może napełnić się Duchem Świętym i zjednoczyć z Chrystusem w najgłębszym uczuciu miłości.

Jak przyjmować Komunię duchową?

Najlepiej uczynić to w miejscu odosobnionym, na przykład w pokoju, gdzie aktualnie nikogo nie ma. Odosobnienie gwarantuje łatwość skupienia oraz intymność duchowego spotkania z Bogiem. Najpierw należy wzbudzić żywą wiarę w obecność Jezusa Chrystusa. Można w tym celu odmówić akty wiary, nadziei i miłości, albo posłużyć się inną modlitwą spontanicznie przez siebie ułożoną. Następnie należy ufnie otworzyć swoje serce na Boga (wewnętrznym aktem) i odmawiając modlitwę Ojcze nasz przyjąć pokorną postawę dziecka Bożego. Taka postawa będzie świadczyć o naszym zaufaniu wobec woli Boskiego Odkupiciela, który cały pragnie się udzielać wierzącemu. Kiedy osiągniemy taki stan ducha, wówczas należy poprosić Jezusa Chrystusa, aby przyszedł do naszego serca i zamieszkał w nim. Trzeba to uczynić prostymi słowami, np.: Przyjdź, Panie Jezu, Chlebie życia i zamieszkaj w mym sercu, bym zawsze należał tylko do Ciebie. Następnie odmawiamy, tak jak w czasie Mszy świętej, Baranku Boży i wyobrażamy sobie przychodzącego do naszego serca Chrystusa. W ciszy tego duchowego wydarzenia należy trwać przez kilka chwil. Potem uwielbiamy Boga i dziękujemy mu za otrzymaną łaskę.
Tak przyjętą Komunię duchową można powtarzać wielokrotnie w ciągu dnia. Bardzo przyczynia się ona do duchowego postępu. Należy jeszcze dodać, że ten rodzaj Komunii świętej jest bardzo przydatny dla osób przewlekle chorych, które słuchają Mszy świętej przez radio albo uczestniczą w niej za pośrednictwem telewizji. Mogą one bowiem głębiej przeżywać świętą Ofiarę.

RN 5/2003 s. 158 ::Autor:: O. Bogdan Kocańda OFMConv