Uroczystość Objawienia Pańskiego

Treść

Uroczystość Objawienia Pańskiego, czyli Trzech Króli jest jednym z najstarszych świąt chrześcijańskich. Pierwsze ślady obchodów tej uroczystości spotykamy już w III wieku pod nazwą Epifanii, czyli objawienia się Syna Bożego poganom. O tym wydarzeniu biblijnym mówi jedynie św. Mateusz w swojej Ewangelii.

Początkowo tajemnicę Bożego Narodzenia i Objawienia się ludzkości jako Zbawiciela obchodzono razem. Dopiero od IV wieku na Zachodzie te dwa święta zaczęto obchodzić oddzielnie. Epifania stała się świątecznym wspomnieniem i uobecnieniem trzykrotnego objawienia się Chrystusa światu: w czasie pokłonu trzech Mędrców, w czasie chrztu Jezusa w Jordanie i w czasie cudu w Kanie Galilejskiej. W liturgii Kościoła Zachodniego wyakcentowano szczególnie objawienie się Chrystusa jako prawdziwego i oczekiwanego Zbawiciela poganom w osobach trzech Mędrców i stąd dzień ten określany jest często jako Święto Trzech Króli.

Na Wschodzie w uroczystość Objawienia Pańskiego nie wspomina się pokłonu trzech Mędrców, lecz Chrzest Jezusa w Jordanie. Jest to dzień modlitwy o jedność chrześcijan i o ewangelizacje narodów, które jeszcze nie znają Chrystusa.

“W uroczystości Epifanii Kościół dziękuje Bogu za dar wiary, która stała się i wciąż na nowo staje się udziałem ludzi, ludów, narodów. Świadkami tego daru, jego nosicielami jednymi z pierwszych byli właśnie owi trzej ze Wschodu, Mędrcy, którzy przybyli do stajenki, do Betlejem. Znajduje w nich swój przejrzysty wyraz wiara jako wewnętrzne otwarcie drugiego człowieka, jako odpowiedź na światło, na Epifanię Boga. W tym otwarciu na Boga człowieka odwiecznie dąży do spełnienia siebie. Wiara jest początkiem tego spełnienia i jego warunkiem.
Dziękując Bogu za dar wiary równocześnie dziękujemy za światło, Boże. Taka jest też wymowa tego święta, przez które Kościół niejako dopowiada do końca radość Bożego Narodzenia. (...)
Trzeba pozwolić trzem Mędrcom iść do Betlejem. Z nim razem idzie każdy człowiek, który za definicję swego człowieczeństwa uznaje prawdę otwarciu ducha ku Bogu, prawdę wyrażoną w zdaniu: “altiora te quaeras!” (szukaj rzeczy od ciebie wyższych).” Jan Paweł II, 07.01. 1979 r.

źródło: "Rytuał Rodzinny", Bp. Józef Wysocki, Włocławek 2000 r.