Jan Paweł II o Duchu Świętym
Treść
Świadomi słabości ludzkiej duszy, która lęka się przyjąć słowo Boże, zwracamy się z gorącym wołaniem do Ducha Świętego:
Veni, Creator Spiritus,
Mentes tuorum visita,
Imple superna gratia,
Quae tu creasti pectora
"O Stworzycielu, Duchu, przyjdź,
Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg,
Niebieską łaskę zesłać racz
Sercom, co dziełem są Twych rąk".
Przynosimy w tej modlitwie nasze serca, otwieramy je, prosimy, ażeby Duch Święty napełnił je światłem i życiem. Duchu Boży, przygotuj nas na przyjęcie Ciebie. Spraw, by wzrastała w nas wiara w Słowo, które zbawia. Bądź żywym źródłem nadziei, która w nas kiełkuje. Bądź w nas tchnieniem miłości, która nas przemienia, i płomieniem miłosierdzia, które każe nam ofiarować samych siebie przez służbę braciom.
Ty, którego zesłał nam Ojciec, naucz nas wszystkiego i pozwól nam pojąć bogactwo słowa Chrystusa. Umocnij w nas wewnętrznego człowieka, uwolnij nas od lęku i napełnij ufnością, abyśmy mogli wielbić Twoją chwałę.
Bądź światłem, które napełnia serca ludzi i daje im odwagę, aby Cię nieustannie szukali. Ty, Duchu prawdy, wprowadź nas w pełnię Prawdy, abyśmy umieli głosić z przekonaniem tajemnicę Boga żywego, który działa w naszych dziejach. Oświeć nas, byśmy zrozumieli ostateczny sens tych dziejów.
Oddal od nas wszelkie niewierności, które oddzielają nas od Ciebie, uwolnij nas od nienawiści i podziałów, pozwól wzrastać w nas duchowi braterstwa i jedności, abyśmy umieli budować ludzką społeczność w pokoju i solidarności, które otrzymujemy od Boga.
Pozwól nam odkryć, że miłość jest najgłębszą istotą życia Bożego i że jesteśmy powołani do udziału w nim. Naucz nas miłować się nawzajem, jak Ojciec nas umiłował, dając nam swojego Syna (por. J 3, 16).
Niech wszystkie ludy znają Ciebie - Boga, Ojca wszystkich ludzi, którego objawił nam Twój Syn Jezus i który zesłałeś nam swego Ducha, aby nam udzielić owoców Odkupienia!
Homilia podczas Mszy św. dla uczestników Międzynarodowego Forum Młodzieży, Politechnika Palaiseau, Paryż, 22 sierpnia 1997 r.
"Niech zstąpi Duch Twój!... I odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi!". Tak modliłem się podczas pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny na placu Zwycięstwa w Warszawie (2 VI 1979 r.). Dziś powtarzam to wołanie u początku nowego okresu dziejów Polski: "Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi ziemię". Niech odnowi! Bardzo potrzebuje odnowy ta ziemia: odnowy w mocy Ducha Prawdy, albowiem "Duch [sam] przychodzi z pomocą naszej słabości" (Rz 8, 26).
Przemówienie powitalne na lotnisku w Zegrzu Pomorskim, 1 czerwca 1991 r.